In mijn vorige blog bouwen-op-een-voetbalveld vertelde ik hoe de gemeente Drimmelen betaalbare grond ter beschikking stelde aan jongeren uit de gemeente, terwijl woningcorporatie Volksbelang faciliteiten aanbod om betaalbaar te kunnen bouwen. Daarmee wilden deze partijen voorkomen dat jongeren de gemeente definitief zouden verlaten bij gebrek aan huisvestingsmogelijkheden.
Hoe verliep de werving en de planvorming?
Het wervingsproces
In 2006 belegde de PvdA een goed bezochte bijeenkomst waar de behoefte aan starterswoningen werd gepeild. Een jaar later organiseerden vier ‘kartrekkers’ een informatieavond samen met de gemeente. Dat was de bewuste avond waarop de wethouder het ongebruikte F-veld als bouwlocatie beschikbaar stelde en de corporatie aanbod te faciliteren. Een behoorlijk spontane actie, want de voetbalvereniging wist nog van niets…
Die avond leverde 12 geïnteresseerden op. Door artikeltjes in plaatselijke kranten en mond op mond reclame groeide de groep tot veertig en slonk vervolgens weer tot elf… Veel mensen haakten af toen ze zich realiseerden wat er allemaal bij kwam kijken en hoeveel tijd het zou kosten.
Begin 2008 was de inmiddels opgerichte startersverenging Dynamisch Jong Drimmelen(DJD) gegroeid tot 20 leden. Bureau Bouwen In Eigen Beheer (BIEB), dat de vereniging adviseerde tijdens de wervings- en oprichtingsfase, werd gekozen als procesbegeleider.
De eerste stappen
De ledenvergadering van 21 april 2008 is het startmoment. Een groep jongeren van rond de twintig zit wat onwennig bij elkaar in de kantine van de woningcorporatie. De wethouder komt langs met een peptalk. De woningcorporatie vertelt wat zij voor de groep kan betekenen: het F-veld aankopen en ontwikkelen, kavels doorverkopen aan de leden, voorfinanciering en achtervang. Het kantoor mag gebruikt worden als vergaderlocatie.
De procesbegeleider legt het ontwikkelproces uit. Als alles goed loopt kunnen de huizen er over twee jaar staan. De jongeren vinden het vrij spannend. Ze hebben een deelname overeenkomst getekend en geld ingelegd, terwijl ze nog geen idee hebben hoe hun toekomstige woning er uit gaat zien. De beste remedie is aan de slag gaan. Op advies van BIEB benoemen ze diezelfde avond een werkgroep woonwensen en een werkgroep architectenselectie.
De architectenselectie
De architectenwerkgroep stelt een groslijst samen van architecten en selecteert er tien die worden uitgenodigd om een offerte te sturen en een motivatie. Geïnventariseerde wensen en budgetten dienen als input. Op basis van die offertes selecteert de werkgroep drie architecten die zich mogen presenteren tijdens de ledenvergadering.
Na elkaar houden de architecten een inspirerend verhaal over ontwerpen samen met de groep. De leden van de vereniging houden scorelijstjes bij om te kunnen vergelijken. Uiteindelijk kiest men unaniem voor Hulshof Architecten. Niet de goedkoopste, maar wel de architect waar de meeste “klik” mee ervaren wordt. Verrassend, maar zo gaat het bijna altijd.
De ontwerpfase
Er ligt een concept stedenbouwkundig plan, maar dat is niet vastgesteld. De architect stelt voor in een tweetal workshops aan de slag te gaan met de locatie en tegelijk na te denken over type woning en bouwvolume.
Zo worden een avond en een vrije zaterdag gewijd aan de indeling van de locatie en de contouren van de woningen. Met blokjes op schaal wordt gepuzzeld op een vergrote print uit Google Maps. In tegenstelling tot het concept stedenbouwkundig plan kiest iedereen voor een oost-west situering van zijn woning. Om een flexibele indeling mogelijk te maken kiest men voor een beukbreedte van 6 meter. Het woningtype met de steile kappen ontstaat vanuit de wens om maximaal volume te creëren binnen het beschikbare budget.
Stap voor stap wordt het stedenbouwkundig plan uitgewerkt en besproken in de ledenvergadering. Die vergaderingen worden voorbereid door een werkgroepje samen met de architect en ze leveren de noodzakelijke input voor verdere uitwerking. Eind 2008 ligt er een definitief plan dat de goedkeuring krijgt van vereniging, corporatie en gemeente. Bijzonder dat toekomstige bewoners zoveel invloed kunnen uitoefenen op hun woongebied. Het heeft echter een prijs: het proces duurt zo een half jaar langer.
Intussen krijgen ook de woningen steeds meer vorm. Er ontstaat een woningtype met veel schakel- en uitbreidingsmogelijkheden, waarbinnen iedereen zijn eigen plattegrond kan tekenen. Een jaar na het startmoment is het voorlopig ontwerp klaar. Op basis van een kostenraming en proefverkaveling wordt het VO goedgekeurd. Een belangrijke mijlpaal.
Het vervolg
In mijn volgende blog lees je hoe het definitief ontwerp tot stand komt, hoe de aanbesteding verloopt en welke hindernissen de vereniging moet overwinnen voordat er daadwerkelijk gebouwd gaat worden.
19 februari 2015 geplaatst op Corposcoop.
